Vaginale verzakking gecompliceerd met retroflexie van de blaas en hernia van de dikke darm bij een hond

Samenvatting

Een vier jaar oude, intacte, vrouwelijke Anatolische herdershond werd aangeboden met een vaginale verzakking en anurie die reeds drie dagen aanwezig waren. De hond vertoonde lethargie, dehydratatie en tachycardie; bloedanalyse toonde leukocytose en azotemie aan. Op echografisch onderzoek werd vastgesteld dat de urineblaas zich in het verzakte vaginale weefsel bevond. Echogeleide cystocentese werd uitgevoerd om de verstopte blaas te ledigen en er werd intraveneuze vloeistoftherapie ingesteld. Toen de hond cardiovasculair stabiel werd bevonden, werd de buikwand geopend in de middenlijn via een incisie caudaal van de navel. Door voorzichtige retractie van de baarmoeder werden de colon descendens en de blaas teruggebracht naar hun normale posities. Nadat de cervicale invagatie was verdwenen, werd de cervix (door middel van hechtingen) aan de buikwand gefixeerd om recidief te voorkomen. Daarna werd een ovariohysterectomie uitgevoerd. De hond herstelde zonder problemen. Bij het controleonderzoek één maand na de ingreep urineerde ze normaal. Chronische vaginale verzakking kan worden bemoeilijkt door een retroflexe urineblaas met urethrale obstructie, wat tot levensbedreigende azotemie kan leiden. Echografische onderzoek van de verzakte weefsels draagt in hoge mate bij tot de vroege diagnose van gecompliceerde gevallen.