Kenmerken en uitdagingen van de moderne Belgische vleeskalversector

Samenvatting

In dit artikel wordt de Belgische vleeskalversector gesitueerd binnen Europa en wordt een overzicht gegeven van de belangrijkste vroegere, hedendaagse en toekomstige uitdagingen voor de sector. Om blank kalfsvlees te produceren, dienen de dieren in een gecontroleerde anemische toestand gehouden te worden, hetgeen een specifieke voeding en huisvesting vraagt. Als reactie op de toegenomen maatschappelijke bezorgdheid inzake het welzijn van vleeskalveren werden een wettelijk minimumgehalte voor hemoglobine (in 1990), een minimum hoeveelheid vast voedsel om een betere pensontwikkeling te stimuleren en groepshuisvesting vanaf de leeftijd van acht weken (in 2007) geïmplementeerd. De geïntegreerde structuur van de sector heeft er vermoedelijk mede voor gezorgd dat al deze doorgedreven wijzigingen in een relatief beperkte periode konden doorgevoerd worden. Ondanks de voortrekkersrol die de vleeskalversector heeft gespeeld met betrekking tot het oprichten van kwaliteitslabels en ondanks alle inspanningen voor een betere huisvesting en voeding, blijft de sector onderhevig aan maatschappelijke kritiek. Tegenwoordig worden vooral het intensieve antibioticumgebruik en de hiermee geassocieerde hoge resistentieniveaus van commensale, pathogene en zoönotische bacteriën bij vleeskalveren sterk bekritiseerd. De toekomstige uitdaging ligt dan ook in de ontwikkeling van een vleeskalversector die slechts een beperkte hoeveelheid antibiotica nodig heeft en terzelfdertijd dierenwelzijn en inkomen veilig stelt.