Medicamenteuze behandeling van urinaire incontinentie bij de teef

Samenvatting

Urinaire incontinentie, het ongecontroleerd verlies van urine tijdens de vullingsfase van het urineren, is een veelvoorkomende aandoening bij vrouwelijke honden. De gerapporteerde prevalentie bij intacte teven is slechts 0,2-0,3%, maar dit varieert tussen de 3,1-20,1% bij gesteriliseerde teven. Honden met verworven urine-incontinentie lijden meestal aan urethrale sfinctermechanisme-incompetentie. Deze aandoening lijkt door meerdere factoren veroorzaakt te worden en, alhoewel de exacte pathofysiologie niet volledig bekend is, zijn potentiële risicofactoren geslacht, gonadectomie, ras, lichaamsgewicht, urethrale lengte en positie van de blaashals. In de praktijk is de diagnose van urethrale sfinctermechanisme-incompetentie doorgaans gebaseerd op uitsluiting van andere potentiële oorzaken van urine-incontinentie. Incontinente teven worden hoofdzakelijk medicamenteus behandeld met onder andere alfa-adrenerge geneesmiddelen, bijvoorbeeld fenylpropanolamine en oestrogenen. Chirurgie is aangeraden als de patiënt refractair wordt ten opzichte van de medicamenteuze behandeling.