Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift

Normale lever-naar-hart-transittijd en shuntfractie na transsplenische injectie van 99mTc-pertechnetaat bij gezonde katten

E. Vandermeulen, K. Peremans, E. Stock, T. Bosmans, M. Hesta, J. Saunders — Thu, 23 Dec 2021 00:00:00 +0000

Portosystemische shunts (PSS) zijn een zeldzame vasculaire afwijking bij katten. Transsplenische portale scintigrafie (TSPS) kan helpen bij het stellen van de diagnose. Hoewel het uitvoeren van de scan identiek is voor beide species, rees de vraag of de algemeen aanvaarde transittijd van zeven seconden voor kleine honden ook toepasbaar is voor katten. De transittijd heeft een invloed op het berekenen van de shuntfractie (SF). In deze studie werden de normale gemiddelde transittijd en SF berekend bij een groep katten zonder PSS op basis van twee methoden die hiervoor gebruikt worden bij honden. Dit leverde een gemiddelde transittijd (±SD) van respectievelijk 6,75 (±1,58) seconden en 7,40 (±1,64) seconden op. Er was geen significant verschil tussen beide methoden. Dit resultaat bevestigt dat de transittijd van zeven seconden die tot op heden gebruikt wordt om de SF bij katten te berekenen, correct is. De gemiddelde normale SF (±SD) voor de katten in deze studie was 0,73% (±0,74%; spreiding 0,11 - 2,48%).

De meerwaarde van botscintigrafie bij honden met ongedefinieerd manken achteraan of niet-gelokaliseerde pijn op de achterhand

N. De Wilde, K. Peremans — Thu, 23 Dec 2021 00:00:00 +0000

Botscintigrafie is een zeer gevoelige techniek om vroege veranderingen in de metabole activiteit van botstructuren weer te geven, zoals verhoogde bloedperfusie en/of verhoogde botremodellering. Botscintigrafie is uiterst geschikt als gevoelige diagnostische tool in het mankheidsonderzoek van de hond maar moet wegens de beperkte specificiteit gecombineerd worden met structurele beeldvormingstechnieken. In deze retrospectieve studie werden 194 patiënten opgenomen die mankten op de achterpoten en/of pijn vertoonden op de achterhand in de periode van 2001 tot en met 2020. Vierenzestig honden werden in de studie ingesloten op basis van patiëntengegevens. Bij de geselecteerde honden werden de bevindingen van de botscintigrafie vergeleken met de vaststellingen op andere beeldvormingsmodaliteiten die eventueel vooraf uitgevoerd werden en met de beeldvorming die achteraf gebeurde op basis van de scintigrafiebeelden. Uit deze retrospectieve studie kan besloten worden dat botscintigrafie zijn nut bewijst bij aandoeningen, waarbij het voorgaande onderzoek niet conclusief was.

Algehele warmtebehandeling als adjuvanttherapie bij radiotherapie bij een hond met uitgezaaid anaalzakadenocarcinoom

Thu, 23 Dec 2021 00:00:00 +0000

Bij een elf jaar oude Spaanse galgo werd een uitgezaaid anaalzakadenocarcinoom gediagnosticeerd. De patiënt werd opgenomen in een klinische studie van drie algehele warmtebehandelingsessies gecombineerd met vier hypofractionaire radiotherapiesessies verspreid over tien weken. Het medische toestel en het behandelingsprotocol werden ontwikkeld door ElmediX (ElmediX NV, België). Lucht werd onder hoge snelheid in het behandelingstoestel gebracht en automatisch aangepast om acht uur lang een lichaamstemperatuur van 41,5°C te garanderen. De temperatuur werd gemeten met temperatuursensoren die in en op de patiënt geplaatst werden. Tijdens de vier radiotherapiesessies werden de primaire tumor en de metastatische lymfeknopen, met behulp van een externe stralingsbron, behandeld met hypogefractioneerde doseringen van 6Gy. Klinische monitoring en beoordeling van de levenskwaliteit bevestigden dat de algehele warmtebehandelingsessies goed getolereerd werden. Brandwonden op drukpunten werden waargenomen, maar er werden geen langdurige ernstige bijwerkingen vastgesteld. Daarnaast leek de progressie van de ziekte langzamer dan de verwachte progressie beschreven in de literatuur.

De voordelen van computertomografie in de diagnose, prognose en behandeling van orthopedische aandoeningen bij het paard: zes casussen

L M. J. Vandekerckhove, E. V. Raes, M. Dumoulin, A. Martens, K. Vanderperren — Thu, 23 Dec 2021 00:00:00 +0000

Radiografie en/of echografie zijn de eerste beeldvormingsmodaliteiten die gebruikt worden voor de diagnose van orthopedische problemen bij paarden. In sommige gevallen is een accuratere diagnostiek noodzakelijk door middel van cross-sectionele beeldvorming. Zes klinische gevallen werden retrospectief geselecteerd uit de database van de dienst Medische Beeldvorming van de Faculteit Diergeneeskunde (Universiteit Gent) om de toegevoegde waarde van computertomografie (CT) aan te tonen bij orthopedische patiënten. Bij twee gevallen kon via CT osteomyelitis gedetecteerd worden bij jonge veulens, wat niet op radiografie of echografie werd vastgesteld. In drie gevallen waarbij de radiografische diagnose een fractuur was, werd CT uitgevoerd voor een betere chirurgische planning. In één geval werden meerdere wekedelenletsels ter hoogte van de knie aangetoond op CT. In alle gevallen bracht het CT-onderzoek bijkomende bevindingen aan het licht die de prognose en behandeling voor de patiënt veranderden.

Aderlaten: bloed evacueren

L. Devriese, C. Van der Meeren, J. De Smet — Thu, 23 Dec 2021 00:00:00 +0000

Bloed ‘laten’ is een van de oudste en meest toegepaste medische en veterinaire praktijken. Het ontstaan ervan is vermoedelijk te vinden in het geloof in magie. Het gewone volk was er diep van overtuigd dat geheimzinnige magische krachten in het lichaam oorzaak waren van ziekte. Het ‘kwaad’ (ziek) bloed moest zoveel mogelijk uit het lichaam verwijderd worden. Om de praktijk te rechtvaardigen, hielden universitair geschoolde artsen het bij de Grieks-Latijnse leer van onevenwicht (dyscrasie) in de lichaamsvochten. In de negentiende eeuw werd de vermeende dyscrasie vervangen door theorieën die de rol van ontsteking beklemtoonden. Bloed met ‘ontstekingsstoffen’ moest geëlimineerd worden. Tegen het einde van die eeuw had ook deze interpretatie krediet verloren en aderlaten verdween stilaan uit de praktijk, eerst uit de humane, pas later en schoorvoetend uit de diergeneeskunde, in die tijd nog vooral uitgeoefend door hoefsmeden – of slachters-veeartsen (maréchaux-vétérinaires). Aan de hand van een dagboek bijgehouden van 1853 tot 1887 door een hoefsmid-veearts wordt aangetoond hoe aderlating tot in het laatste kwart van de negentiende eeuw frequent toegepast werd bij allerhande inwendige aandoeningen van runderen. Aansluitend bij dit verhaal over de achtergronden van aderlaten worden de toegepaste technieken kort beschreven.

Runderen versus paardachtigen in de vroeg-West-Europese geschiedenis

L. Devriese — Thu, 23 Dec 2021 00:00:00 +0000

Traditioneel wordt in onze geschiedenis een grote rol toebedeeld aan het paard als oorlogsinstrument en daarmee ook als middel om streken te veroveren en te koloniseren. Domesticatie van deze diersoort zou ervoor gezorgd hebben dat stammen die de paardrijkunst beheersten, dominant werden in onze streken. Minstens zo belangrijk echter, indien al niet meer, is de domesticatie van het rund. Die zorgde voor een extra voedselbron doordat, voor de mens onverteerbare planten, in hoofdzaak grassen, door runderen omgezet worden in voedzaam vlees en melk. Hun melkproductie, hoe gering ook, gaf een selectief voordeel aan mensen die de genetisch gedetermineerde eigenschap lactosetolerantie bezaten. Dit vinden we nu nog weerspiegeld in de prevalentie ervan in de huidige bevolking. In het tweede deel wordt de belangrijke rol van paarden in Noordwest-Europa als trekkracht geïllustreerd.

Vraag & Antwoord

M. Van Aert — Thu, 23 Dec 2021 00:00:00 +0000

Overkoot bij hoogdrachtige dikbilkoeien